top banner 03
Πρέπει κατ' αρχήν να διευκρινιστεί ότι η αναφορά στην ηλικία του ξύλου δεν αφορά στην ηλικία δημιουργίας του. Το εγκάρδιο ξύλο των ζωντανών δέντρων είναι ηλικίας πολλών δεκαετιών ή και εκατονταετιών. Η ηλικιακή αναφορά γίνεται στο χρόνο που έχει παρέλθει από την κοπή του δέντρου.

Οι αναλύσεις και μετρήσεις στον τομέα αυτό καταλήγουν σε σαφή συμπεράσματα διαφοροποίησης του ξηραμένου ξύλου με το χρόνο μόνο σε δύο τομείς:
   - Αλλαγή των φυσικο-χημικών ιδιοτήτων του ξύλου λόγω της ηλικιακής αποσύνθεσής του, και
   - Αλλαγή της κρυσταλλικής δομής του με το πέρασμα του χρόνου.

Το ποσοστό κρυσταλλικής δομής αυξάνει ελαφρά με την πάροδο του χρόνου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα μία μικρή βελτίωση της ελαστικότητας κατά μήκος της αξονικής διεύθυνσης. Παράλληλα, με τη γήρανση του ξύλου, μειώνεται δραστικά η ημικυτταρίνη και λιγότερο η λιγνίνη με αποτέλεσμα μία μικρή μείωση της πυκνότητας του ξύλου, που και αυτή επιδρά θετικά.

Οι παραπάνω φυσικο-χημικές διεργασίες κατά τη γήρανση του ξύλου, δεν δικαιολογούν οποιαδήποτε δραστική βελτίωση της ηχητικής απόδοσής του. Η προσωπική άποψη είναι ότι πρόκειται για άλλο ένα μύθο στο πεδίο της οργανοποιίας, αντίστοιχο με αυτόν των «θαυματουργών βερνικιών» των μαστόρων της Κρεμόνα.

Υπάρχουν παράγοντες που μπορούν να βελτιώσουν την απόδοση ενός οργάνου με την πάροδο του χρόνου και αφορούν κύρια αλλαγές στη δομή του ξύλου και των συνδέσμων λόγω της διαρκούς δόνησής τους κατά το παίξιμο, η γήρανση όμως του ξύλου δεν τεκμηριώνεται πουθενά ως ένας τέτοιος βασικός παράγοντας.

Το ξύλο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή οργάνων μόλις το επίπεδο υγρασίας του φτάσει στο επίπεδο του 7-8%. Εάν έχει γίνει η ορθή ξήρανση, η σωστή οργανοποιητική εργασία και το όργανο έχει προστατευθεί ικανοποιητικά από την υγρασία, η μερική ανακρυστάλλωση της κυτταρίνης ίσως να οδηγεί σε ελαφρά βελτίωση της ηχητικής του απόδοσης με την πάροδο του χρόνου.