top banner 03
Το όργανο είναι πλέον ολοκληρωμένο, και το μόνο που μένει να κατασκευαστεί είναι ο κάτω καβαλάρης και η ψυχή. Αφού τοποθετηθεί ο χορδοδέτης, τα κλειδιά και οι χορδές, μετράται με ακρίβεια το ύψος του καβαλάρη που απαιτείται για να επιτευχθεί η γωνία χορδής που θεωρήθηκε ως η βέλτιστη κατά τη ρύθμιση του οργάνου. Με βάση αυτό το ύψος, τροποποιείται το πρότυπο σχέδιο του καβαλάρη. Αν έχουν εφαρμοστεί σωστά τα πρότυπα σχέδια, το ύψος του καβαλάρη θα προκύψει μεταξύ 21 και 23 χιλιοστά.

Το ξύλο που χρησιμοποιείται για την κατασκευή του καβαλάρη στη λύρα μπορεί να είναι το καθιερωμένο στα λόγια τοξωτά, το σκληρό σφεντάμι, δεν αποκλείονται όμως και άλλα σκληρά και ελαστικά ξύλα όπως η μουριά, η αχλαδιά, η κερασιά, το κυπαρίσσι. Κάθε ξύλο οδηγεί σε διαφορετική απόδοση και χροιά του οργάνου, και αυτό που κυρίως μετράει είναι αν ικανοποιεί την αντίληψη του εκτελεστή για το «σωστό όργανο».

Η κατασκευή του καβαλάρη είναι ιδιαίτερα απλή. Αρκεί μια πλάκα ξύλου 40 επί 25 επί 6 χιλιοστά. Οι ίνες του ξύλου πρέπει να είναι προσανατολισμένες κατά μήκος της μεγάλης επιφάνειάς του, ενώ οι δακτύλιοι ανάπτυξη κάθετα προς αυτήν. Καταλήγουμε σε ένα προφίλ ορθογώνιου τριγώνου, με την πίσω πλευρά του καβαλάρη κάθετη στη βάση. Αυτό εξασφαλίζει σταθερότερη θέση και πιο ισόρροπη κατανομή της γωνίας των χορδών και των τάσεων σε επιμήκη διεύθυνση.

Το επόμενο βήμα είναι το άνοιγμα των αυλακιών για τη θέση των χορδών στην κορυφή του καβαλάρη. Ξεκινάμε ορίζοντας τη θέση της μεσαίας χορδής ακριβώς στη μέση του καβαλάρη, και κατόπιν σημειώνουμε τις θέσεις των άλλων δύο χορδών σε απόσταση 17 χλστ. δεξιά και αριστερά από αυτήν. Με μια λεπτή τριγωνική λίμα αρχικά και κυλινδρική κατόπιν, ανοίγουμε τα αυλάκια για τις χορδές. Το βάθος του αυλακιού πρέπει να είναι ίσο με το 1/3 της διαμέτρου της χορδής. Ιδιαίτερα σημαντικό είναι η χορδή να μην καρφώνει στο ξύλο.

Στη βάση του καβαλάρη και από τη μεριά της ψιλής χορδής, δημιουργείται μία κοιλότητα, σε ένα μήκος 16 χλστ. προς την ψιλή χορδή. Στόχος είναι να δημιουργηθεί ένα πέλμα με το οποίο στηρίζεται ο καβαλάρης επάνω στο καπάκι σε μήκος 10 χλστ. Αυτό το πέλμα πρέπει να εφαρμόζει απόλυτα επάνω στο καπάκι όταν ο καβαλάρης βρίσκεται στη θέση του.

Στη συνέχεια κατασκευάζεται η ψυχή. Επιλέγεται ένα κυλινδρικό κομμάτι έλατο ή κατράνι, ευθύινο και με τις ίνες παράλληλες στον κύριο άξονά του, με διάμετρο 5 χλστ. και μήκος 6,5 εκ. Αφού τοποθετήσουμε τον καβαλάρη στη θέση του και τεντώσουμε ελαφρά τη μεσαία και χοντρή χορδή και ελάχιστα την ψιλή, μετράμε με ακρίβεια την απόσταση του άκρου της βάσης του καβαλάρη από τον πυθμένα του αντηχείου. Κόβουμε την ψυχή σε αυτό το μήκος, και δοκιμάζουμε αν μπορεί να τοποθετηθεί κάτω από τον καβαλάρη και να παραμείνει εκεί χωρίς να τον μετακινεί.

Τώρα μπορούμε να κουρδίσουμε το όργανο και να δοκιμάσουμε την απόδοσή του σε όλη την κλίμακα της τονικότητας που παράγει. Αν δεν μας ικανοποιεί κάτι μπορούμε ακόμη να παρέμβουμε στην αέρινη συχνότητα μόνο όμως για την αυξήσουμε, διευρύνοντας τα μάτια, στη γωνία χορδής που επίσης μπορούμε να αυξήσουμε μόνο, και στον καβαλάρη. Η μόνη αρχή που ισχύει εδώ είναι «δοκιμάζω και επιλέγω». Μικρές αλλαγές στον καβαλάρη μπορούν να επιφέρουν μεγάλη βελτίωση στην απόδοση του οργάνου.